"Zagubieni" - Natasza Socha
Natasza Socha - dziennikarka, felietonistka i autorka jak zwykle mnie zachwyciła! Każda napisana przez nią książka jest lepsza od poprzedniej. Uwielbiam język jakim posługuje się pisarka, czarny humor, ironię oraz nazywanie rzeczy po imieniu - konkretnie i w punkt. Dzisiaj czas na moją opinię o powieści "Zagubieni" wydawnictwa Edipresse Książki.
On i ona postanowili odebrać sobie życie w tym samym czasie. Sonia i Mat - dwójka zupełnie nieznajomych, przypadkowo spotkanych na moście. Jednak spotkanie do zwykłych nie należy a do tych, które mogą odmienić ich życie. Skoczyć? - każde z nich odpowie, że tak po to przecież w tym miejscu się znaleźli, ale które z nich ma zrobić to jako pierwsze? Dobre pytanie... I tak zaczyna się ich całonocna rozmowa mająca wyłonić "zwycięzcę". Niestety bez możliwości dojścia do porozumienia, postanawiają dać sobie miesiąc na znalezienie sensu życia, drobnych radości oraz po prostu zaufać światu.
Czy głównym bohaterom uda się znaleźć radość, miłość i spokój względem siebie i świata? A może ponownie wrócą na most? Czy będą mieli ze sobą jeszcze kontakt? A może każde z nich pójdzie w inną stronę? Przeczytajcie a dowiecie się jak wygląda ich historia.
Sonia i Mati zostali wykreowani w sposób perfekcyjny. Na samym początku poznajemy ich jako zagubionych - ofiary losu a na końcu widzimy mądrych i dojrzałych ludzi. Postacie drugoplanowe pozostają równie ciekawe.
Książka nie jest przewidywalnym i słodkim romansem, raczej odbieram ją jako powieść obyczajową połączoną z biografią i poradnikiem. Dostarcza wiele niezwykłych myśli nad którymi warto głębiej się zastanowić i zacząć dostrzegać to, czego normalnie nie widzimy.
"Jeśli w ciągu pięciu minut mogę załatwić dwie, trzy rzeczy, po co rozmieniać się na drobne - myślimy. Jesteśmy programowo przerażeni możliwością "zmarnowania czasu". Tymczasem każdego dnia sceny z naszego życia zmieniają się tak szybko, że w zasadzie nie pamiętamy, co robiliśmy godzinę temu. (...) Jest coś jeszcze, co staje się dodatkowym dopalaczem. Technologie. Nasza stała dostępność dla wszystkich i o każdej porze. Facebook, Twitter, komórka. Jesteśmy podłączeni do globalnej sieci przekazu informacji. Nie ma miejsca na odrobinę prywatności i możliwości wyciszenia. To nas zabiło. Mnie, ciebie, tysiące, jak nie setki tysięcy innych ludzi".
Zatrzymaj się. Zamknij oczy i słuchaj. Nie myśl. Otwórz oczy. Zachwyć się.
On i ona postanowili odebrać sobie życie w tym samym czasie. Sonia i Mat - dwójka zupełnie nieznajomych, przypadkowo spotkanych na moście. Jednak spotkanie do zwykłych nie należy a do tych, które mogą odmienić ich życie. Skoczyć? - każde z nich odpowie, że tak po to przecież w tym miejscu się znaleźli, ale które z nich ma zrobić to jako pierwsze? Dobre pytanie... I tak zaczyna się ich całonocna rozmowa mająca wyłonić "zwycięzcę". Niestety bez możliwości dojścia do porozumienia, postanawiają dać sobie miesiąc na znalezienie sensu życia, drobnych radości oraz po prostu zaufać światu.
Czy głównym bohaterom uda się znaleźć radość, miłość i spokój względem siebie i świata? A może ponownie wrócą na most? Czy będą mieli ze sobą jeszcze kontakt? A może każde z nich pójdzie w inną stronę? Przeczytajcie a dowiecie się jak wygląda ich historia.
Sonia i Mati zostali wykreowani w sposób perfekcyjny. Na samym początku poznajemy ich jako zagubionych - ofiary losu a na końcu widzimy mądrych i dojrzałych ludzi. Postacie drugoplanowe pozostają równie ciekawe.
Książka nie jest przewidywalnym i słodkim romansem, raczej odbieram ją jako powieść obyczajową połączoną z biografią i poradnikiem. Dostarcza wiele niezwykłych myśli nad którymi warto głębiej się zastanowić i zacząć dostrzegać to, czego normalnie nie widzimy.
"Jeśli w ciągu pięciu minut mogę załatwić dwie, trzy rzeczy, po co rozmieniać się na drobne - myślimy. Jesteśmy programowo przerażeni możliwością "zmarnowania czasu". Tymczasem każdego dnia sceny z naszego życia zmieniają się tak szybko, że w zasadzie nie pamiętamy, co robiliśmy godzinę temu. (...) Jest coś jeszcze, co staje się dodatkowym dopalaczem. Technologie. Nasza stała dostępność dla wszystkich i o każdej porze. Facebook, Twitter, komórka. Jesteśmy podłączeni do globalnej sieci przekazu informacji. Nie ma miejsca na odrobinę prywatności i możliwości wyciszenia. To nas zabiło. Mnie, ciebie, tysiące, jak nie setki tysięcy innych ludzi".
Zatrzymaj się. Zamknij oczy i słuchaj. Nie myśl. Otwórz oczy. Zachwyć się.
Przeczytaj - polecam, naprawdę warto!
Komentarze
Prześlij komentarz